کتاب کاربرد فعالیت بدنی و ورزش برای آموزش مسئولیت‌پذیری فردی و اجتماعی

توضیحات

شما هم به دنبال آموزش مسئولیت پذیری به کودکان هستین؟ هم اکنون انتشارات مبانی (ناشر تخصصی کتب علوم ورزشی) کتاب «کاربرد فعالیت بدنی و ورزش برای آموزش مسئولیت‌پذیری فردی و اجتماعی (ویژه مربیان و معلمان تربیت بدنی و ورزش)» که از سوی انتشارات Human Kinetic منتشر شده بود آماده کرده است.

کتاب حاضر توسط دوریس‌ال. واتسون و براین دی‌. کلاسین نگارش شده است. کاربرد فعالیت بدنی و ورزش برای آموزش مسئولیت‌پذیری فردی و اجتماعی با ویراستاری علمی دکتر معصومه علی‌اصغری‌تویه که توسط دکتر شیما حسامی، دکتر معصومه علی‌اصغری‌تویه و مینا مبانی با دقت بالا ترجمه شده است.

در کنار کتاب حاضر می‌توان به کتاب دیگری مانند رشد شناختی کودکان از طریق فعالیت‌های بدنی اشاره کرد.

پویا کتاب (اولین مرجع خارجی علوم ورزشی) منابع مختلف خارجی در حوزه ورزش کودکان قابل تهیه منتشر کرده است که می‌توانید با مراجعه به وب سایت پویا کتاب آن‌ها را مشاهده کنید.

مقدمه ای بر کاربرد فعالیت بدنی و ورزش برای آموزش مسئولیت‌پذیری فردی و اجتماعی

چیزی که در این کتاب پیدا خواهید کرد، و در جاهای دیگری که ما اطلاع داریم وجود ندارد، مجموعه‌ای از فصول اختصاص ‌یافته به ورزش‌های خاص و دیگر فعالیت‌های بدنی است که با مدل TPSR ادغام شده‌اند. فعالیت‌های پوشش ‌داده‌ شده در این فصول، تنوع زیادی دارند و از آموزش ماجراجویانه گرفته تا تنیس و یوگا را دربرمی‌گیرند.

در هر مورد، توصیفی کاملاً مفصل و سازمان‌یافته ارائه می‌شود که نه‌تنها نشان می‌دهد که یک معلم چگونه می‌تواند دانش‌آموزان را در فرآیند ایجاد مهارت در این زمینه راهنمایی کند، بلکه نشان می‌دهد چگونه معلمان می‌توانند به‌تدریج مسئولیت را به دانش‌آموزان واگذار نمایند.

این فصول پر از مثال‌های خاص در مورد نحوه به‌ اشتراک‌گذاری مسئولیت با بچه‌ها در هر درس معین هستند، اما شاید مسأله مهم‌تر این باشد که به جای ارائه شدن به عنوان مثال‌هایی مجزا، به نحوی ارائه می‌شوند که می‌توانید جریان آموزش را با استفاده از مدل در طول زمان ببینید.

به‌طور مثال، در چند درس اول یک واحد ورزش گلف در مقابل چند درس آخر یک واحد هندبال تیمی، باید روی کدام یک از اهداف مسئولیت (پذیری)و استراتژی‌های توانمندسازی تمرکز کنید (و چگونه)؟ با ساختار این فصل، شما این پاسخ ها و پاسخ های بسیار بیشتری را دریافت خواهید کرد.

مقدمه‌ای بر مدل  آموزش مسئولیت پذیری فردی و اجتماعی

حدود 30 سال قبل، دون هلیسون آموزش تربیت بدنی را از نو مفهوم‌سازی کرد. به‌عنوان کارکردی از کار وی با جوانان در درون شهر شیکاگو، هلیسون رویکردی انسان‌گرایانه‌تر به تدریس و کار با افراد جوان اتخاذ کرد (هلیسون، 1973).

با تشخیص اینکه فعالیت بدنی یا ورزش جوانان را جذب می‌کند، هلیسون تمرکز بر پیشرفت کیفیات اخلاقی را شروع کرد که از لحظات قابل‌آموزش در طول کلاس ریشه می‌گرفت.

وی ویژگی‌های رفاه شخصی (مثل: کنترل، تلاش و خوداتکایی) را با خصوصیاتی از تعاملات اجتماعی مثبت (مثل احترام به حقوق و احساسات دیگران، مراقبت کردن و کمک به دیگران) هدف قرار داد. بدین ترتیب آموزش مسئولیت پذیری ظهور پیدا کرد (هلیسون، 1973؛ 1985؛ 1995؛ 2003).

این مدل پایه قوی‌ای در انسان‌گرایی دارد که رویکردی دانش‌آموزمحور ایجاد می‌کند که مدعی است پیشرفت آموزش مسئولیت پذیری فردی و اجتماعی دانش‌آموز را تسهیل می‌نماید. منحصر به ‌فرد بودن این مدل در تمرکز دادن جوانان روی ایجاد هدف‌های روزانه برای مشارکت آن‌ها در کلاس نهفته است.

جنبه مهم دیگری از این مدل این است که دانش‌آموزان را تشویق می‌کند در تصمیم‌گیری خود بیشتر تأمل کنند و به آن‌ها حق اظهار نظر می‌دهد که با آن نظرات، علائق، و احساسات خود را بیان نمایند.

در مدل آموزش مسئولیت پذیری امید این است که دانش‌آموزان از طریق این نوع آموزش رفتار مناسب را نشان دهند و فعالیت مناسب را انتخاب نمایند و همچنین دغدغه بیشتری برای رفاه، ایمنی و کیفیت تجربه همسالانشان به نمایش بگذارند (هلیسون، 1995؛ 2003).

طی 40 سال اخیر، محققان مدل آموزش مسئولیت پذیری را در طیف وسیعی از محیط‌ها با جمعیت‌هایی از جوانان مختلف در معرض خطر، تا تیم‌های ورزشی کامل، اجرا کرده‌اند. در فصل بعد به چیزهایی که عمل کرده و مفید هستند نگاه می‌کنیم، اما بگذارید اول بحث کنیم که چگونه سطوح مسئولیت پذیری تکامل یافته‌اند و این سطوح چگونه به خصوصیات و رشد دانش‌آموز مربوط می‌شوند.

مربیان تربیت بدنی از طریق این درک می‌توانند تجربه‌های یادگیری را انتخاب نمایند که نیازهای پیشرفت یادگیرنده را برآورده می‌سازند و ایجاد مسئولیت‌پذیری را تقویت می‌کنند.

به اعتقاد ما، آموزش مسئولیت پذیری فردی و اجتماعی صرفاً یک واحد آموزشی یا ابزار مدیریت رفتار نیست بلکه نوعی فلسفه راهنما است که طبق آن معلمان محیطی خلق می‌نمایند که برای یادگیری همه دانش‌آموزان مفید است. امیدواریم که از طریق خواندن این کتاب و تلفیق TPSR در تجربه تدریس خود، شما هم به این روش وابسته شوید.

ما درباره آموزش مسئولیت پذیری چه می‌دانیم؟

مدل آموزش مسئولیت پذیری (TPSR) منحصر به فرد است، زیرا جوانان را در تنظیم اهداف روزانه خود برای مشارکت در یک فعالیت بدنی تمرکز می‌دهد. یکی دیگر از جنبه‌های مهم این مدل این است که دانش آموزان را تشویق می‌کند تا در تصمیم گیری خود انعکاس بیشتری داشته و افکار آن‌ها را برای ابراز نظرات، منافع و احساسات خود مهیا می‌کند.

همانطور که دون (2003،ص11) می‌گوید « آموزش مسئولیت پذیری به معنای قراردادن هر دانش آموزی نیست بلکه قرار دادن آن‌ها بر اساس هدف و تواناییشان» می‌باشد. ما امیدواریم که دانش آموزان با استفاده از این رویکرد آموزشی، رفتار و انتخاب مناسب را از خود نشان دهند و نسبت به رفاه و ایمنی و کیفیت فعالیت خود و همسالان شان مسئولیت نشان دهند (هیلسون، 1995، 2003).

اگر چه مدل آموزش مسئولیت پذیری در حدود بیش از سه دهه پیش بوده است، اما تحقیقات زیادی در مورد TPSR تا سال اخیر منتشر نشده است. در ادامه فصل ما تصویری را در مورد تلاش معلم با افراد برای شما ارائه می‌دهیم و بر این اساس شواهدی را که مدل TPSR می‌تواند در زندگی و پیشرفت یک فرد تاثیر مثبت داشته باشد مورد بررسی قرار می‌دهیم.

مطالعات ارائه شده در اینجا، پیاده سازی و کارآیی مدل آموزش مسئولیت پذیری را در داخل و خارج از محیط مدرسه و در هر دو سطح ابتدایی و متوسطه را مورد بررسی قرار داده است.

دیبوسک و هلیسون در سال 1989 مقاله‌ای را که احتمالاً برای اولین بار با استفاده از مدل آموزش مسئولیت پذیری منتشر شده بود، تحت عنوان تاثیر برنامه پس از مدرسه مبتنی بر مدل TPSR در مورد پسرانی که چهار ماه درفعالیت‌های خارج از مدرسه مجروح شده بودند، مورد بررسی قراردادند.

یافته‌ های تحقیق نشان از آن دارد که تغییراتی در رفتار عاطفی پسران به وجود آمده است و همچنین بر نگرش معلمان نسبت به دانش آموزان تاثیر مثبت گذاشته است. چیزی که ما درباره آموزش مسئولیت پذیری می‌دانیم مدل TPSR منحصر به فرد است، زیرا افراد را در تنظیم اهداف روزانه خود برای مشارکت در یک فعالیت ‌بدنی متمرکز می‌کند.

یکی دیگر از جنبه‌های مهم این مدل این است که به افراد کمک می‌کند که به روز باشند. در یک مطالعه که توسط مارتینک و شلینگ و جانسون که در سال 2001 انجام شد، از افراد در یک برنامه خارج از مدرسه که بر مدل آموزش مسئولیت پذیری مبتنی است، استفاده کردند و آن‌ها می‌توانستند اهداف مربوط به تلاش خود برای انجام وظایف و فعالیت‌های خود را در کلاس اعمال کنند.

بنابراین، نویسندگان و محققان اظهار داشتند که افراد می‌توانند اهداف شخصی خود را در کلاس درس ارائه دهند. هلیسون و والش (2002) در انجام تحقیقات خود، به انتقادات جزئی که در مورد عدم حمایت تجربی از مدل آموزش مسئولیت پذیری شده بود، پاسخ جزئی دادند و تجزیه وتحلیل کیفی را با استفاده از مدل نامبرده در یک پیش دبستانی و به مدت 25سال مورد بررسی و کنکاش قرار دادند.

محققان با استفاده از ارائه 26 مقاله با استفاده از مدل به این نتیجه دست یافتند که از راه‌های مختلف و استرتژی‌های متنوع می‌توان جمعیت‌ها و اثر بخشی مدل نام برده را بر آن‌ها مورد بررسی قرار داد و به نتایج مثبت و منفی آن دست پیدا کرد. آن‌ها چهار یافته کلیدی از بررسی را ذکر کردند.

کلیپ کتاب را می‌توانید از سایت آپارات مشاهده کنید.