توضیحات
کتاب حاضر توسط کلی استارت باهمکاری ژولیت استارت و گلن کوردوزا تنظیم شده است. کتاب پشت میزنشینان در برابر دنیای نشسته بایستید توسط زینب هادوی، مرضیه طالب نجف آبادی، زینب همتی، مهدیه آذریون و دکتر بهزاد نجفی با دقت بالا ترجمه و توسط دکتر بهزاد نجفی شده است.
در کنار کتاب حاضر میتوان به پایان درد مفاصل روزانه برای ۵۰+ اشاره کرد.
پویا کتاب (اولین مرجع خارجی علوم ورزشی) منابع مختلف خارجی در حوزه پشت میزنشینان منابع مختلفی که قابل تهیه هستند، منتشر کرده است که میتوانید با مراجعه به وب سایت پویا کتاب آنها را مشاهده کنید.
مقدمه
شما قبلاً شنیدهاید که نشستن یک سیگار کشیدن جدید است. درحالیکه ممکن است به نظر برسد این عبارت، موردپسند مسخره رسانههای سرگرمکننده باشد، نویسنده از این عبارت پشتیبانی نمیکند.
دکتر جیمز لوین، مدیر کلینیک آریزونای مایو، برنامهای برای راهحلهای چاقی دانشگاهی بیان کرده است؛ او حتی بیشتر پیش رفته و میگوید: «نشستن از سیگار کشیدن خطرناکتر است، مردم را بیشتر از بیماری ایدز میکُشد و بیشتر خائنانهتر است تا اینکه نجاتدهنده باشد». او بهسادگی نتیجهگیری میکند که «ما با نشستن خودمان را به کام مرگ میکشیم».
یک پزشک خوب تنها هشداردهنده نیست. دکتر لوین و تعداد بیشماری از کارشناسان که با حجم زیادی از تحقیقات حمایت میشوند، معتقدند که نشستن، برای دو ساعت مداوم خطر ابتلا به بیماریهای قلبی، دیابت، سندرم متابولیک، سرطان، کمردرد، گردن درد و دیگر مشکلات اسکلتی را افزایش میدهد. نشستن دقیقاً مثل سیگار کشیدن زندگی شما را کوتاه میکند.
همچنین بسیاری از مطالعات نشان میدهند که اثرات نشستن طولانیمدت از طریق ورزش یا سایر عادات خوب قابل جبران نیست. این بدان معنی است که اگر به مدت یک ساعت، خوب غذا خورده و بهخوبی کار کنید، اما برای تمام یا بیشتر سایر ساعتهای بیداری خود بنشینید، این رفتار نشستن، فواید کلیه تمرینات ورزشی شما در باشگاه را کم کرده و یا حتی از بین میبرد. شما هنوز یک فرد غیرفعال در نظر گرفته میشوید.
برخی از متخصصان اعتقاد دارند که نشستن حتی از سیگار کشیدن مهلکتر و خطرناکتر است. مطالعهای که در سال 2008 در استرالیا انجام شد نشان داد که هر ساعت از تماشای تلویزیون بعد از 25 سالگی، امید به زندگی بیننده را تا 21.8 دقیقه کاهش میدهد.
در مقایسه با یک سیگاری؛ سیگار کشیدن تنها 11 دقیقه امید به زندگی را کاهش میدهد. دکتر لوین معتقد است که برای هر ساعتی که مینشینیم، دو ساعت از زندگیمان را از دست میدهیم.
کارمندان اداری که معمولاً نشستهاند، آسیبهای اسکلتی عضلانی بیشتری نسبت به کارکنان بخشهای صنعتی دیگر ازجمله صنعت ساختوساز، صنایع فلزی و کارگران حملونقل دارند. یک محقق نتیجهگیری کرده است که خطر نشستن برابر با خطر بلند کردن وزنههای سنگین در کار میباشد.
پزشکان و دانشمندان، تأثیر مرگبار نشستن بیشازحد را در دو دهه گذشته بررسی کردهاند. اخیراً رسانهها به دلیل وجود شواهد و مدارکی گسترده که رفتارهای کمتحرک را به طیف گستردهای از پیامدهای منفی بهداشتی مرتبط میکند؛ مسئله بحران بهداشت عمومی را مطرح کردهاند.
امروزه سازمان بهداشت جهانی، بیتحرکی- نشستن بیشازحد- را بهعنوان چهارمین قاتل بزرگ قابلپیشگیری جهان رتبهبندی نموده و عامل مرگ حدوداً 3.2 میلیون نفر در سال میداند. تنها در 20 سال گذشته، نشستن بهتنهایی، در حال حرکت به بالای نمودارهای قاتل سلامتی جهانی بوده است.
چگونه میتوانیم این مسئله را حس کنیم و آن را برطرف کنیم؟ جواب در کتاب کتاب پشت میزنشینان در برابر دنیای نشسته بایستید ذکر شده و ساده است. تا زمانی که خواب نباشیم، ما انسانها برای حرکت طراحی شدهایم.
فیزیولوژی طبیعی بدن ما به این واقعیت مهم بستگی دارد. ما یک سیستم عصبی مرکزی را تکامل دادهایم تا تغییرات اطرافمان را حس کنیم و از طریق محیط خود حرکت کنیم. نزدیک به دویست هزار سال، انسانها در طول تاریخ (انسانهای اولیه) اغلب زمان خود را در حرکت بودهاند.
اگر آنها میخواستند چیزی بخورند مجبور بودند به دنبال شکار بروند یا زمین را حفر کنند. اگر میخواستند مسافرت کنند مجبور بودند با پای پیاده به آنجا بروند. تمام حرکاتی که بقای زندگی و توانایی آنها را حفظ میکردند امروزه برای ما خستهکننده هستند؛ اما آن فعالیتها، به بدن ما، چه از نظر داخلی و چه خارجی، شکل دادهاند.
بدنهای ما برای حرکت ساخته شدهاند و حرکات، بهنوبه خود بدن ما را سالم نگه میدارند. این یک رابطه همزیستی است که به گونههای ما امکان بقای نسل داده است.
مشکل تکامل و پیشرفت این است که قابل پیشبینی و آیندهنگری نیست. نمیتواند اختراع صندلی را پیشبینی کند. در ابتدا، این اثاثیه ساده با چهارپایه اثری چشمگیر بر سلامت انسان نداشت. برای بیشتر مردم، آنها تنها وسیلهای بودند که بعد از یک روز سخت کاری در خانه یا زمین، رویش استراحت میکردند.
بهسرعت وارد قرن 21 شدیم. در یک دوره زمانی کوتاه حیرتآور، شهروندان ملتهای توسعهیافته جهان کاملاً غیر متحرک شدهاند؛ از سبک خرید کردن، مسافرت کردن و سبکی که کار میکنیم و بازی میکنیم. امروزه مردم آمریکا بهطور متوسط 13 ساعت از روز را بهصورت نشسته هستند.
هنگامیکه ترکیب میز/ صندلی به یک هنجار فرهنگی در محیط کار تبدیل شد، سایر نوآوریهای مبتنی بر نشستن به دنبال آن اتفاق افتاد. دستگاههای مخابره داخل ادارات به کارمندان اداره اجازه داد بدون بلند شدن از صندلیهای خود با هم ارتباط برقرار کنند. تلویزیون، مردم را در همه سنین به داشتن اوقات فراغت غیرفعال اغوا نمود.
در قرن 1950 هنگامیکه ماشینها برای همه افراد مقرونبهصرفه شدند و سیستم بزرگراههای بینشهری توسعه یافت؛ مردم به بیرون شهر روانه شدند و شروع به ضربه زدن به فرهنگ و تمدن کردند و فرهنگ رفتوآمد شروع شد. سپس کامپیوتر آمد و البته سرنوشت ما بهصورت مخلوقات بیتحرک مهر خورده شد. ما پشتمیزنشین شدیم.
اولین گزارش جراح عمومی در مورد عدم تحرک بدنی و سلامتی در سال 1996 منتشر شد. مشابه گزارش سال 1964 این جراح عمومی در مورد دخانیات، این گزارش، مجموعه گستردهای از شواهد مرتبط با رفتارهای بیتحرکی را با بسیاری از نتایج منفی بر سلامتی بهروشنی بیان میکند.
مشکلی که نشستن دارد این است که به نظر میرسد بیضرر و طبیعی است. بدن ما بهآسانی در آن حالت خم میشود؛ پس چطور میتواند برای ما بد باشد؟
البته که اگر ما برای 15 دقیقه در وضعیت صحیح بنشینیم و سپس بقیه زمان بیداریمان را در حرکت باشیم، این نشستنهای کوتاه و محدود برای ما بد نخواهد بود؛ اما نشستن شبیه خوردن چیپس سیبزمینی است که بهندرت در آن اعتدال داریم.
Poyaenzo (خریدار محصول) –
یک کتاب کاملا کاربردی